Άρθρο Προέδρου Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και Δημάρχου Αμαρουσίου στην Ιστοσελίδα parapolitika.gr ” Ζητείται Ελπίς για τους Ξεχασμένους Έλληνες “

Σε μια εποχή κάθετης αύξησης της παραγωγής και των βιοτικών μέσων, των τεχνολογικών καινοτομιών, της ΑΟΖ και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ελλάδας, τα παιχνίδια της Τρόικας καταδικάζουν του Έλληνες στην ανέχεια, στην ανεργία, στην αρρώστια και την εξαθλίωση.

Οι οριζόντιες διαδικασίες περικοπών οδηγούν καθημερινά σε αδιέξοδο χιλιάδες πολίτες που δεν έχουν πια να πληρώσουν για να βρουν την υγειά τους. Εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι δε μπορούν να πληρώσουν ούτε τη συμμετοχή στη θεραπεία τους και καθημερινά, ολοένα και περισσότεροι από αυτούς, φτάνουν στο σημείο να μη μπορούν να πληρώσουν ούτε την ασφάλισή τους, ούτε τους φόρους τους..και γίνονται ανασφάλιστοι. Και ο άνεργος, ο εξαθλιωμένος, ο περιθωριοποιημένος πολίτης που έχει χάσει και την τελευταία δύναμή του, την Υγεία του, έχει πια να περιμένει μόνο το θάνατο: πρώτα τον ψυχικό και μετά το σωματικό.

Αυτή η κρίση που στερεί στον άνθρωπο την υγεία του και κατ΄επέκταση τη ζωή του, είναι βαθύτατα ηθική και πνευματική. Είναι ανθρωποκτονική. 

Ζητείται ελπίς. Ζητείται όραμα και ηθικό θάρρος. Ζητούνται άνθρωποι που θέλουν και μπορούν να εργαστούν στα νάματα της εθνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής που χαράζει ο Πρωθυπουργός μας για τη στήριξη της χώρας μας και την έξοδό της από την κρίση. Σε αυτή την προσπάθεια οφείλουμε να συμμετέχουμε όλοι.

Προς αυτή την κατεύθυνση ολοκλήρωσα την πενθήμερη επίσκεψη μου στη Νέα Υόρκη, κατά την οποία είχα την ευκαιρία να συναντήσω τους ομογενειακούς φορείς και να συνομιλήσω με τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο αφενός για τα τεράστια ανθρωπιστικά αδιέξοδα που προκαλεί η αδυναμία Ιατροφαρμακευτικής Περίθαλψης των ανασφάλιστων και απόρων ασθενών της Ελλάδας, αφετέρου για τα αυτοδιοικητικά θέματα που απασχολούν την κάθε τοπική κοινωνία της χώρας.

Ενημέρωσα το Σεβασμιότατο για το μεγάλο έργο του Ιατρείου Κοινωνικής Αποστολής που δημιουργήσαμε, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών και η ΑΠΟΣΤΟΛΗ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, περιθάλποντας σε πρωτοβάθμιο επίπεδο 18.000 ανασφάλιστους φτωχούς ασθενείς σε 14 μήνες.
Το Ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής αποτέλεσε την πρώτη και πρότυπη μεγαλύτερη σε όλη την Ελλάδα δομή Πρωτοβάθμιας περίθαλψης ανασφάλιστων και άστεγων πολιτών που λειτουργεί με 300 γιατρούς εθελοντές της Αθήνας και περιθάλπει καθημερινά περισσότερους από 200 ασθενείς, ενώ παράλληλα, μέσα από την Κοινωνική Τράπεζα Φαρμάκου που έχει, παρέχει δωρεάν φάρμακα σε ανασφάλιστους φτωχούς πολίτες και σε δομές που έχουν ανάγκη. 56.000 φάρμακα παραδόθηκαν σε παραμεθόριες περιοχές, 300.000 σκευάσματα συλλέχθηκαν σε συνεργασία με τον ΣΚΑΙ σε δήμους και ενορίες, 3.200 παιδιά εμβολιάστηκαν. Είναι αλήθεια ότι αν δεν υπήρχε αυτή η δομή, όλοι αυτοί οι ασθενείς δε θα είχαν ΚΑΜΙΑ πρόσβαση ούτε σε γιατρό ούτε σε φάρμακα.

Κατά την παραμονή μου στη Νέα Υόρκη, ενημέρωσα την ιατρική κοινότητα των ΗΠΑ και τους ομογενειακούς φορείς για το τεράστιο ανθρωπιστικό αδιέξοδο που επιφέρει στην Ελλάδα η αναγκαιότητα δευτεροβάθμιας νοσηλείας καρκινοπαθών, εγκύων, χειρουργικών ασθενών που είναι ανασφάλιστοι και δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τη νοσηλεία τους: αυτοί οι άνθρωποι, οι ανασφάλιστοι πολίτες, που υπολογίζονται σήμερα περισσότεροι από ένα εκατομμύριο..τι να κάνουν; να πεθάνουν στο δρόμο;

Μπροστά σε αυτό λοιπόν το αδιέξοδο, αποφασίσαμε από κοινού ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών και η Ελληνική Ιατρική Εταιρεία της Νέας Υόρκης να προβούμε σε πράξη αδελφοποίησης για τη στήριξη του Ιατρείου Κοινωνικής Αποστολής, και να συνεργαστούμε με την Αρχιεπισκοπή Αμερικής, την Αποστολής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, τον IOCC, τον Ομοσπονδία των Ελληνικών Ιατρικών Συλλόγων Βορείου Αμερικής, την AHEPA, το Ίδρυμα Ελληνικής Συμπαράστασης και άλλους ομογενειακούς φορείς, για να μπορέσουμε, όλοι μαζί, να δώσουμε μια ελπίδα ζωής στο χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας της χώρας μας. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνοαμερικανική Ομογένεια αγωνιά και προσπαθεί έμπρακτα να βοηθήσει την Ελλάδα. Το έπραττε ανέκαθεν, σε κάθε βήμα της εθνικής μας πολιτικής.
Είναι η Ομογένεια που δημιούργησε τα σπουδαία νοσοκομεία-ομογενειακά κληροδοτήματα στην Ελλάδα που σήμερα εξυπηρετούν εκατομμύρια πολίτες, είναι η Ομογένεια που στήριξε την ελληνικότητα της Μακεδονίας πιο σθεναρά από την ίδια την Ελλάδα, είναι η Ομογένεια που πρόταξε τα στήθη της στο Σκοπιανό Ζήτημα, στο Τουρκικό Ζήτημα και σε πολλά άλλα, είναι οι Ελληνες της Διασποράς που μας απλώνουν το χέρι της βοήθειας κάθε στιγμή που έχουμε ανάγκη.

Γιατί έχουν πολύ υψηλό το φρόνημα της “εθνικής ανταπόδοσης” που μπολιάζει την υπερατλαντική ομογενειακή συνείδηση και δίνει απλόχερα ετοιμοπαράδοτους τους καρπούς της.

Είναι γεγονός, ότι όσο πιο μακριά ζεις από την πατρίδα σου, τόσο πιο έντονη νιώθεις την επιθυμία να της προσφέρεις κάτι, από αυτά που κατέκτησες.

Είναι το αίσθημα συγκίνησης για μια αντιπροσφορά στα πάτρια εδάφη των γονιών σου, στην πατρίδα αυτή που έδωσε τα φώτα της σε όλο τον κόσμο, στην υπερηφάνεια και την τύχη να έχεις γαλουχηθεί με τα ήθη και τα έθιμα εκείνα που ορίζουν τον πολιτισμό κι την παιδεία του μοναδικού ανα τον πλανήτη ελληνορθόδοξου αξιακού συστήματος. 

Η νοσταλγία για την πατρίδα που μας έδωσε τα εφόδια της περηφάνιας στο παγκόσμιο στερέωμα, αλλά και το αίσθημα της συνευθύνης για τη διάσωση της χώρας μας που κινδυνεύει από ολικό ανθρωπιστικό αφανισμό, δημιουργούν στην Ομογένεια μία αξία ζωής: την επιτακτική ηθική και κοινωνική ανάγκη να βοηθήσουν την Ελλάδα τους, την Ελλάδας μας, την πατρίδα μας.

Η Ομογένεια όμως είναι δύναμη, δεν είναι μηχανισμός. Είναι δύναμη που μπορεί να ενεργοποιήσει, να αξιοποιήσει και να πολλαπλασιάσει την αποτελεσματικότητα των ενεργειών και των δράσεων της, μέσα από έναν άρτιο μηχανισμό. Χρειάζεται υπερεπειγόντως ένας μηχανισμός, ένας απαρέγκλιτος εθνικός σχεδιασμός προαγωγής της Υγείας των Ελλήνων και όλων των πολιτών που διαμένουν στη χώρα μας, πριν θρηνήσουμε μαζικά τα θύματα της οικονομικής ανέχειας και της ανθρωπιστική κρίσης που είναι πλέον εκατοντάδες χιλιάδες και που κάθε μέρα πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο.

Στο πλαίσιο αυτό, ενώσαμε τις δυνάμεις μας με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Νέας Υόρκης, κο Νίκο Μεζίτη και τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Ιατρικών Συλλόγων Βορείου Αμερικής, κο Σπύρο Μεζίτη, την Τρίτη 12 Μαρτίου 2013, προγραμματίζοντας σε επόμενο χρονικό διάστημα την υπογραφή ενός κοινού πρωτοκόλλου στους εξής πυλώνες συνεργασίας: 1) την Προαγωγή της Υγείας των κατοίκων στις παραμεθόριες νησιωτικές και ορεινές περιοχές και των ανασφάλιστων φτωχών πολιτών στις αστικές περιοχές της Ελλάδας μέσα από το Ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής και το Εθνικό Διαδημοτικό Δίκτυο υγιών Πόλεων Προαγωγής Υγείας, 2) την Εξασφάλιση φαρμακευτικών ειδών και αναλώσιμων υλικών για Νοσοκομεία, Κοινωνικά Ιατρεία και Δημοτικά Ιατρεία της χώρας, 3) τη Δυνατότητα Ελλήνων Γιατρών της Ομογένειας για εθελοντική συμμετοχή στα Κοινωνικά ιατρεία της χώρας, 4) τη δυνατότητα νέων συναδέλφων για εξειδίκευση και εργασιακή διευκόλυνση στις ΗΠΑ μέσα από τη στήριξη τη Ομογένειας, καθώς και τον προγραμματισμό Παγκόσμιων συνεδρίων της Ομογένειας και απανταχού του Ελληνισμού.

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι δεν πρέπει να λησμονούμε ένα: η χώρα μας, εξ ανατολών, έχει ένα γείτονα, ο οποίος όχι μόνο ποδοπατεί τη διεθνή νομιμότητα και τις συμβατικές του υποχρεώσεις, όχι μόνο παραβιάζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στη θάλασσα και στην ξηρά, αλλά τώρα πια εφαρμόζει και μια επεκτατική πολιτική στις καρδιές και στις ζωές των Ελλήνων: Μια πολιτική που ξεκίνησε από τις εύληπτες τηλεοπτικές υπερπαραγωγές που προάγουν την ενσυναίσθηση των Ελλήνων στην “ανθρωπιά” και τον “πολιτισμό” της γείτονας χώρας, με την οποία “έχουμε τόσες ομοιότητες” όπως δείχνουν τα σήριαλ… και έφτασε να επεκτείνεται στο “ανθρωπιστικό” ενδιαφέρον των γειτόνων μας για την Υγεία των Κατοίκων στα Νησιά του Αιγαίου. Δούρειος Ιππος η ναυπήγηση πλωτού τούρκικου νοσοκομείου που κατασκευάστηκε για να εξυπηρετεί τους κατοίκους των 2-3 τούρκικων νησιών….και εκ παραδρομής…αν παραστεί ανάγκη…..τους κατοίκους της απέναντι όχθης στα δεκάδες ελληνικά νησιά του Αιγαίου….

Αυτοί οι κάτοικοι…αυτοί οι έλληνες…οι σημερινοί συνοριοφύλακες των Ακριτικών Νησιών, που πληρώνουν τους δυσβάστακτους φόρους στο Ελληνικό Δημόσιο, που χρειάζονται γιατρό όταν η θέση του Αγροτικού Ιατρείου μένει μήνες κενή, που χρειάζονται φάρμακα όταν το νησί είναι αποκλεισμένο χωρίς φαρμακείο, που παλεύουν μεταξύ ζωής και θανάτου όταν η αεροδιακομιδή του ΕΚΑΒ καθυστερεί 14 ώρες, που καταλήγουν μετά από μέρες, αν δεν τους προλάβει ο θάνατος, σε ένα απλό κρεβάτι στην άλλη άκρη της Ελλάδας γιατί τα κρεβάτια στις ΜΕΘ κλείνουν…αυτοί οι έλληνες…γιατί να μην καταφύγουν στο πλωτό νοσοκομείο της γείτονας χώρας που τους “παρακαλεί” να τους περιθάλψει για να “σωθουν”; γιατί να ρισκάρουν το θάνατο, ενώ μπορούν να διασφαλίσουν τόσο άμεσα και γρήγορα την υγεία και η ζωή τους; πόσο ακόμη οι συνοριοφύλακες μας θα αντισταθούν; πόσο ακόμη θα δοκιμάζουμε τις αντοχές τους και θα διακινδυνεύουμε τις ζωές τους;… 

Όλοι οι κάτοικοι αυτών των νησιών, διαχρονικά ζουν με ένα σκοπό: να δημιουργήσουν οικογένεια, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και τελικά να αποτελούν τους άτυπους συνοριοφύλακες των ανατολικών συνόρων μας.

Οι Ακρίτες της Νησιωτικής Ελλάδας, αλλά και όλοι οι κάτοικοι των νησιών μας δίνουν καθημερινά ένα μεγάλο αγώνα ζωής για να κρατήσουν τη δική μας Γη Ελληνική με το σώμα και τη ψυχή τους.
Και σε αυτό τον Αγώνα Ζωής οφείλουμε να τους στηρίξουμε. Οφείλουμε διατηρήσουμε με κάθε τρόπο, τους Έλληνες ζωντανούς και υγιείς, σε κάθε μικρό ή μεγάλο νησί, για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τα όρια των συνόρων μας. Είναι έργο ανθρωπιστικό. Είναι έργο εθνικό και θα το πράξουμε μαζί με την Ομογένεια, με το βοήθεια όλων. Είναι η ύψιστη συνεισφορά μας στην Ελλάδα του Μέλλοντος.

Πηγή