Συνέντευξη Δημάρχου Αμαρουσίου και Προέδρου Ι.Σ.Α κ. Γιώργου Πατούλη στο flowmagazine.gr

Με αφορμή τα σεμινάρια του flowmagazine.gr. “Believe in You” στο Μαρούσι, ο Γιώργος Πατούλης μας μιλά για τα λάθη στη δημόσια υγεία, τα «Γεύματα αγάπης», την κοινωνική πολιτική του δήμου και τέλος, για την προσωπική ζωή του.

– Μέσα από τα σεμινάρια του flowmagazine.gr αντιλαμβάνεται κανείς την προσωπική δύναμη που βρίσκεται πάντα μέσα μας. Η κοινωνία δεν μπορεί να βελτιωθεί μαγικά με το πάτημα ενός αυτόματου κουμπιού, αλλά μέσα από την εξέλιξη όλων των κυττάρων – μελών μιας οικογένειας. Ο δήμος Αμαρουσίου «αγκαλιάζει» τέτοιες κινήσεις και ενδιαφέρεται για την ψυχική ανάταση όλων των πολιτών.

– Το να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, θα ήταν ό,τι χειρότερο για όλους μας. Μέχρι σήμερα, έχουμε ακούσει μόνο το «πρέπει», μα το «πως» δεν φαίνεται ξεκάθαρα. Είναι σαφές λοιπόν ότι πρέπει να καταλάβουμε την κατάσταση και ταυτόχρονα η κυβέρνηση να βάλει στο μυαλό της ότι έχει να κάνει με ανθρώπους και όχι με αριθμούς. Επειδή είμαι αισιόδοξος, θεωρώ ότι όταν περάσουμε το Γολγοθά θα βρεθούμε σε μια καλύτερη εποχή, πιο προσοδοφόρα. Απλά πρέπει να απλώνουμε μια χείρα βοηθείας στο διπλανό μας.

– Το σύνταγμα λέει ξεκάθαρα για την υγεία: «Ισότιμη προσβασιμότητα όλων των πολιτών ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης ή γεωγραφικής κατανομής του πληθυσμού». Δυστυχώς, σήμερα βλέπουμε μια χώρα που αφήνει ακάλυπτο τον ανασφάλιστο απέναντι στη νοσοκομειακή περίθαλψη! Το υπουργείο Υγείας πρέπει να αναλογιστεί το πώς θα προσεγγίσει τη συνταγματική επιταγή, όχι μόνο όσον αφορά τους ασφαλισμένους, αλλά και τους ακρίτες των παραμεθόριων και των νησιών.

– Το κράτος έπρεπε να είχε μεριμνήσει για τους πολίτες με οικονομικές δυσκολίες, καθώς η θνησιμότητα θα αυξηθεί! Σήμερα, μόνο ο εθελοντισμός και η καλή διάθεση των γιατρών δίνουν την απάντηση. Ήδη πριν ενάμιση χρόνο, το ΙΣΑ δημιούργησε το Ιατρείο κοινωνικής αποστολής. Στο δήμο Αμαρουσίου, το κοινωνικό ιατρείο – φαρμακείο δεν έχει αφήσει χωρίς φάρμακα… ούτε έναν ανασφάλιστο ασθενή με χρόνιες παθήσεις. Εκεί, όμως, που υπάρχει πρόβλημα είναι στη δευτεροβάθμια περίθαλψη, καθώς δεν υπάρχει κωδικός για να δικαιολογηθούν  τα έξοδα των ανασφάλιστων…

– Πριν από τέσσερα χρόνια, δώσαμε ένα στοίχημα: Να μην υπάρχει κανένας δημότης που να πεινάει και να μην έχει ένα πιάτο φαγητό. Και μέχρι στιγμής, το έχουμε κερδίσει μέσα από τα «Γεύματα αγάπης», το Δημοτικό Παντοπωλείο, που προσφέρει τρόφιμα σε εκατοντάδες οικογένειες και το Ταμείο Αλληλεγγύης που πληρώνει το «κομμένο» ρεύμα των πολιτών με οικονομικές δυσκολίες. Παράλληλα, ο δήμος έχει μειώσει τα τελευταία 2 χρόνια κατά 20% τα δημοτικά τέλη. Αυτά, βέβαια, έχουν εκμηδενιστεί για τους αναπήρους και τους πολύτεκνους! Για το 2014, προωθούμε τους δημοτικούς λαχανόκηπους, οι οποίοι θα εγκατασταθούν σε κενούς χώρους και θα δώσουν την ευκαιρία στους  πολίτες να καλλιεργούν τα απαραίτητα τρόφιμα.

– Ευτυχώς, στο Μαρούσι δεν έχουν ακόμα παρατηρηθεί περιπτώσεις αστέγων. Ωστόσο, έχουμε στο μυαλό μας να προσφέρουμε στέγη σε όποιον αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα. Όσον αφορά τη θέρμανση, πρόκειται για μια ευθύνη που έχει αναλάβει αποκλειστικά το κράτος. Ωστόσο, σκεφτόμαστε να εντοπίσουμε  χορηγούς για να διαθέσουμε δωρεάν πετρέλαιο σε οικογένειες με μεγάλες ανάγκες.

– Είναι αλήθεια ότι στο ΙΚΑ δεν κοιτούσα την ώρα, κοιτούσα τους ασθενείς. Υπό αυτή την έννοια, κάτι τέτοιο με βοήθησε να διεισδύσω στα προβλήματα των συμπολιτών μου. Ό,τι κάνει κανείς στη ζωή του είναι χρήσιμο, αρκεί να προχωρά με ευσυνειδησία και να δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Αυτή τη στιγμή, έχω περιορίσει την ιατρική μου ειδικότητα εξαιτίας των ευθυνών μου στο δήμο, αλλά ανά πάσα στιγμή θα μπορούσα να επιστρέψω στο παλιό μου επάγγελμα.

– Συγκεκριμένα, μεγάλωσα στα Κάτω Πετράλωνα. Εκεί πήγα σχολείο, εκεί έζησα μέχρι να τελειώσω στα έξι χρόνια την Ιατρική Αθηνών. Από μικρός περιφερόμουν μέσα στο μαγαζί της μητέρας μου, μαζί με τον αδερφό μου. Πέρα από το εμπόριο και τη συχνή επαφή με τους ανθρώπους, στο μυαλό μου πάντα στριφογύριζε το πώς θα μπορούσα να βοηθήσω τον κόσμο μέσα από τη βοήθεια της επιστήμης. Στα εφηβικά μου χρόνια, διάλεξα ότι αυτή θα λέγεται ιατρική!

– Γενικά, εργάζομαι 20 ώρες το 24ωρο, με αποτέλεσμα να βρίσκω στιγμές χαλάρωσης κατά τη διάρκεια της δουλειάς. Βέβαια, πάντα υπάρχουν οι προτεραιότητες! Όταν αγαπάς τη δουλειά σου… αυτό-φορτίζεσαι για να μπορέσεις να συνεχίσεις π.χ. μέσα από μια εκδήλωση. Βέβαια, εδώ και πολλά χρόνια, κάθε Κυριακή βράδυ παίζω με τους άλλους εργαζόμενους μπάσκετ. Κάθε εβδομάδα περιμένουμε πως και πως να βρεθούμε και να χαλαρώσουμε.

– Όνειρο του κάθε Έλληνα είναι να δει τη χώρα του να μεγαλουργεί και να φτάνει στο επίπεδο που είχαν στο μυαλό τους κάποτε οι Αρχαίοι Έλληνες. Να καταλήξουμε σε μια εποχή που θα αναδεικνύει τις αξίες που έχουμε σαν λαός. Κρατάμε στα χέρια μας τον αρχαιότερο πολιτισμό, αφού όταν οι Έλληνες μεγαλουργούσαν, οι άλλοι ζούσαν στα δέντρα. Εάν αντιληφθούμε αυτό το γεγονός, μπορούμε να έχουμε ελπίδες για να γίνει κάποτε η Αθήνα πρωτεύουσα πολιτισμού της Ευρώπης.